Εκλογές και συμμετοχή

Τόλμα, αν θέλεις, αγαπητέ μου συμπολίτη, να πεις ότι σκοπεύεις να απέχεις από τις εκλογές της 7^ης Ιουλίου. Ομοβροντία θα δεχθείς από όσους πιστεύουν το αντίθετο. Είναι ικανοί ακόμα και να σε διαγράψουν από τον εικονικό τους κόσμο (μια και η φιλία είναι και θα συνεχίζει να είναι όλο και περισσότερο διαμεσολαβημένη από κινητά και tablets).

Αν νομίζεις πως  θα γλυτώσεις αν πεις πως θα ψηφίσεις τότε φοβάμαι πως πλάνασαι πλάνην οικτρά. Θα βρεθούν οι άλλοι, οι απέχοντες, να σου πουν ότι είσαι ανόητος και δεν καταλαβαίνεις το πολιτικά αυτονόητο. Πως νομιμοποιείς μια διαδικασία χωρίς νόημα, πως, πως, πως ………

Και κάπου εκεί, μεταξύ κραυγών, εντάσεων και υποχωρήσεων θα φτάσουμε στην επόμενη Κυριακή. Θα ψηφίσουμε ή δεν θα ψηφίσουμε και στην συνέχεια θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα της δυστοπίας μας. Θα έχουμε αποκομίσει άραγε κάτι; Θα είμαστε λιγότερο πολιτικά νήπια; Θα έχουμε προσανατολιστεί προς μία ή περισσότερες πολιτικές δράσεις που θα έχουν κάποιο νόημα; Ελπίζω πως ναι. Ίσως γιατί η πολιτική είναι ο μόνος τομέας που επιλέγω να είμαι αισιόδοξος.

Αυτό το οποίο ίσως «χάνουν» όλοι όσοι από τους παραπάνω θεωρούν πως θα πρέπει να νουθετήσουν τους συμπολίτες τους υπέρ της συμμετοχής ή όχι στις εκλογές, είναι η παραδοχή του ότι ο κάθε ένας από εμάς δεν μπορεί παρά να βλέπει ένα μικρό μέρος της πολιτικής αλλά και της «γενικότερης» αλήθειας. Ότι η ζωή και οι εκφράσεις της δεν είναι άσπρο – μαύρο. Το ότι η δική μας αλήθεια δεν είναι απαραίτητα η αλήθεια του άλλου. Με την πρόταση αυτή δεν υπερασπίζομαι ένα ανόητο και πολιτικά επικίνδυνο υποκειμενισμό. Αυτό το οποίο θέλω να πω είναι το ότι κάποιες πραγματικότητες (και η πολιτική είναι μια από αυτές) είναι τόσο πολύπλοκες και πολυπαραγοντικές που δεν έχει νόημα να επιτιθόμαστε ο ένας στον άλλο. Οι «αρχικές συνθήκες» του καθενός μας είναι τόσο διαφορετικές που είναι πραγματικά α-νόητο να ερμηνεύουμε τις πράξεις και τις ιδέες των συμπολιτών μας με τα δικά μας, προσωπικά κριτήρια και ιδεολογικά και άλλα εφόδια.

Αντίθετα, αυτό το οποίο μπορούμε και πρέπει να κάνουμε είναι να διαυγάσουμε, να ξεκαθαρίσουμε για να το πούμε απλά, πρώτα από όλα, την δική μας πολιτική στάση. Να παρατηρήσουμε, όσο τον δυνατόν περισσότερο αντικειμενικά, τις απόψεις και τις δράσεις μας. Να επιδιώξουμε έναν λόγο μεστό, μετριοπαθή, στηριζόμενο σε λογικά επιχειρήματα. Να προσπαθήσουμε να ακούσουμε και κυρίως να νοιώσουμε τους συμπολίτες μας. Να επιτύχουμε μια πραγματική επικοινωνία, πρωτίστως με τον εαυτό μας και στην συνέχεια με τους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω μας.

Απέχω

Αν έχεις αποφασίσει να μην ψηφίσεις γιατί η πολιτική δεν σε ενδιαφέρει τότε μάλλον θα πρέπει να το ξανασκεφτείς πολύ σοβαρά.

Αν δεν θα ψηφίσεις επειδή δεν μπορείς να υποστηρίξεις κανένα από τα κόμματα που συμμετέχουν και δεν θέλεις να μπεις σε μια λογική του «μη χείρον βέλτιστο» τότε κάνεις πολύ καλά. Αρκεί, αυτή η λογική να μην σε οδηγήσει σε απάθεια και να καταλήξεις στην πρώτη ομάδα. Σκέψου τι μπορείς να κάνεις εκτός των εκλογών ως πολιτική πράξη. Γίνε εσύ η αλλαγή που ονειρεύεσαι να δεις. Και αν δεν μπορείς μόνος σου (που σίγουρα δεν μπορείς αφού μιλάμε για πολιτική) προσπάθησε να βρεις ανθρώπους με τους οποίους να μπορείς να επικοινωνήσεις και να συνεννοηθείς, σε ό,τι εσύ θεωρείς πολιτικά κρίσιμο ή τουλάχιστον ιδιαίτερα σημαντικό. Ένας διαδικτυακός φίλος έγραψε ορθώς: «Κι εσείς όλοι ΜΗΝ εκτονώνεστε στο FB, οι ίδιοι και οι ίδιοι βλέπουν αυτά που βάζετε. Αν θέλετε κάτι να κάνετε για αυτό το χάλι συναντήσετε αυτούς που νομίζετε και προχωρήστε».

Συμμετέχω

Και εσείς κάνετε πολύ καλά. Εδώ οι λόγοι που μπορεί κάποιος να επιλέξει το να ψηφίσει είναι πραγματικά πάρα πολλοί. Η δική μου οπτική είναι αυτή της διάχυσης της πολιτικής ισχύος. Ένα παιχνίδι που ο κερδισμένος τα παίρνει όλα δεν εξυπηρετεί κανέναν πλην του κερδισμένου και αυτός σίγουρα δεν είναι ο Έλληνας πολίτης.

Αν είστε ψηφοφόροι των δύο μονομάχων ψηφίστε υποψήφιους που δεν γνωρίζετε (εκτός αν έχετε μια απόλυτα θετική και εμπεριστατωμένη γνώμη για κάποιον άλλο). Μην ψηφίζετε όσους τα κανάλια επιλέγουν για βουλευτές, δείχνοντας τους μέρα και νύχτα.

Αν δεν θέλετε να υπάρξει αυτοδύναμη κυβέρνηση και δεν έχετε κάποια ιδιαίτερη προτίμηση, ψηφίστε ένα κόμμα το οποίο κατά πάσα πιθανότητα θα μπει στην επόμενη Βουλή.

Αν η αυτοδυναμία δεν σας ενδιαφέρει ψηφίστε όποιο κόμμα θεωρείτε πιο «κοντά» σας ή τουλάχιστον συμφωνείτε με αυτό σε κάποια σημαντικά για εσάς ζητήματα.

Μην ψηφίζετε κόμματα και πολιτικούς που ουρλιάζουν, μην ψηφίζετε πολιτικούς που διχάζουν και δεν τιμούν ό,τι έχουν πει στο παρελθόν, μην ψηφίζετε ανθρώπους που δεν χαμογελούν, μην ψηφίζετε ψεύτες, μην ψηφίζετε πολιτικούς που ακύρωσαν την λαϊκή βούληση, μην ψηφίζετε υποψήφιους γνωστών οικογενειών, μην ψηφίζετε δημοσιογράφους που αλλάζουν επαγγελματικό προσανατολισμό την τελευταία στιγμή.

Αλλάζω πολιτικό παράδειγμα

Αν κάποιος δεν ψηφίσει όλους τους παραπάνω, ποιοι τελικά μένουν για να υποστηρίξει; Εύλογο ερώτημα.

Το μεγάλο πρόβλημα της πολιτικής μας πραγματικότητας είναι η τραγική έλλειψη λογοδοσίας. Ψηφίζουμε κάποιον αλλά δεν έχουμε κανέναν τρόπο να τον ελέγξουμε. Μπορούμε να τον «τιμωρήσουμε» αν δεν τον εκλέξουμε ξανά αλλά μέχρι εκεί, η καταστροφή έχει ήδη γίνει και τίποτα δεν μας εξασφαλίζει ότι ο επόμενος δεν θα είναι το ίδιο κακός ή ακόμα χειρότερος. Για όσο καιρό είναι εκλεγμένος, ο «αντιπρόσωπος» μας είναι ελεύθερος να κάνει κυριολεκτικά ό,τι θέλει. Να καταστρέψει δομές, να ξεπουλήσει δημόσια περιουσία (δηλαδή περιουσία που δεν είναι δική του), να φορολογήσει άδικα και αδιάκριτα, να δανειστεί πακτωλούς χρημάτων για να τους χρησιμοποιήσει όπως αυτός θέλει, να υπογράψει συμφωνίες που δεσμεύουν την χώρα κ.ο.κ.

Για να αποφύγουμε όλα τα παραπάνω χρειαζόμαστε, όσο το δυνατόν συντομότερα, θεσμούς άμεσης και αδιαμεσολάβητης λογοδοσίας, δηλαδή Δημοψηφίσματα Πρωτοβουλίας Πολιτών. Διαβάστε εδώ την πρόταση μας και σκεφτείτε πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν μπορούσαμε να ελέγξουμε σε πραγματικό χρόνο, οποτεδήποτε το επιθυμούσαμε, τους «αντιπροσώπους» μας. Να είσαστε σίγουροι πως με αυτούς τους θεσμούς στην πολιτική φαρέτρα μας, οι πλέον απαράδεκτοι εκ των πολιτικών μας δεν θα διανοούνταν να κατέβουν στον πολιτικό στίβο. Η λογοδοσία θα ακύρωνε τα παρασιτικά ή ακόμα και ληστρικά τους σχέδια. Μέχρι τότε δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε τίποτα καλύτερο από ό,τι ζούμε και ό,τι, ακόμα πιο άσκημο, θα ζήσουμε στα επόμενα χρόνια. Αν συμφωνείτε, ελάτε μαζί μας για να αλλάξουμε το πολιτικό παράδειγμα. Αν δεν το κάνουμε εμείς, δεν θα το κάνει κανείς.